چگونه اتوموبیل جانشین اسب شد ؟

نخستین اتومبیل سواری در سال ۱۸۶۳ توسط یک مهندس بلژیکی به نام «لونوار» در جاده به راه افتاد. این ماشین که نام سازنده اش را بر خود داشت، به تابوت موتوردار شبیه بود. موتورش ۵/۱ اسب قدرت داشت و می توانست ساعتی چهار میل راه طی کند. عجب آنکه این شی بدیع سه چرخه بود، دو چرخ بزرگ در عقب داشت و یک « چرخ گردان» در جلو.

 

نخستین کسی که یکی از اتومبیل های لونوار را خرید، تزار الکساندر دوم پادشاه روسیه بود. هیچکس نمی داند که تزار هرگز این اتومبیل را سوار شد یا نه. در واقع، کسی نمی داند که اصلاً تزار ماشین را دید یا ندید. این اتومبیل کمی پس از رسیدن به روسیه بدون هیچ اثر و نشانه ای ناپدید شد.

لونوار صنعت اتومبیل سازی را به راه انداخت. لیکن نه لونوار و نه هیچ فرد مشخص دیگری را نمی توان عملاً دارنده افتخار اختراع اتومبیل دانست واقعیت این است که اتومبیل روزی در طول دورانی دراز توسط صدها مخترع به وجود آمده است که هر کدام سهمی کوچک اما مهم در آن داشته اند. مثلاً استارتر برقی در سال ۱۸۹۶ از سوی یک انگلیسی اختراع شد. سپر را یکی از اهالی چکسلواکی در سال ۱۸۹۷ ابداع کرد. برف پاک کن که اولین بار در سال ۱۹۱۶ عرضه شد، مخترع آمریکایی داشت.

در سال ۱۹۰۸ هنری فورد به فکر تولید انبوه اتومبیل افتاد. تا آن زمان هر اتومبیل توسط یک گروه صنعتگر ماهر با دست ساخته می شد. فورد که دریافته بود این روش کند و گران است، طرح یک کمربند نقاله را ریخت که طولش بیش از ۸/۳۲۱ متر بود. بدین وسیله، اسکلت اتومبیل آهسته حرکت می کرد و به وسیله صف دراز کارگران منتظر که هر یک کار کوچکی انجام می دادند، با نظمی دقیق و کنترل شده، قطعات آن افزوده می شد.

به سبب اختراع خط مونتاژ توسط فورد، دیری نگذشت که اتومبیل از همه جای آمریکا سر در آورد. عصر اسب و کجاوه به سر رسیده و عهد اتومبیل جداً آغاز شده بود.

همچنانکه اتومبیل جانشین اسب می شد، مردم می پنداشتند که فرا رسیدن نحوه زندگی بهتری را به چشم می بینند. اگر چه اکنون به نظر ما سخت باور نکردنی می نماید، در آن روزگار مردم در مسافرت با وسیله نقلیه موتوری فواید بزرگی می دیدند. این سفرها مطمئن تر خواهد بود و آلودگی محیط زیست را کاهش خواهد داد!

یک روزنامه نویس در سال ۱۹۱۱ نوشت: «اتومبیل نه تنها وسیله مسافرت کم خطرتری خواهد بود، بلکه به آلودگی خیابان های ما که معلول فضولات ناپاک جانوران است، پایان خواهد داد.»

بدبختانه اتومبیل امن تر از اسب از کار در نیامد؛ هر سال بین پنجاه تا شصت هزار آمریکایی در سوانح اتومبیل می میرند. و به یقین، اتومبیل به آلودگی محیط پایان نداده است؛ تنها در شهرستان لوس آنجلس، هر سال دو هزار تن مواد آلوده کننده از اتومبیل ها به هوا می رود.
چه بخواهیم و چه نخواهیم، امروزه زندگی ما زیر سلطه اتومبیل است.

می خواهید باور کنید یا نکنید، شمار اتومبیل هایی که سالانه در ایالات متحده تولید می شود بیش از دو برابر کودکان متولد شده است. در این کشور، در حال حاضر بیش از ۵ میلیون کیلومتر بزرگراه در خدمت اتومبیلهاست. اگر با اتومبیل خود با سرعت متوسط ۵۰ کیلومتر در ساعت برانید، باید یازده سال از عمر خود را صرف پیمودن این مسافت کنید.

اتومبیل با همه اهمیتی که در شیوه زندگی ما دارد، به شکلی که فعلاً می شناسیم، رو به فنا می رود. با آهنگ مصرف کنونی، این اختراع بزودی باقیمانده ذخیره سوخت دنیا را خواهد سوزاند. یا باید سوخت تازه ای یافت و یا اتومبیل تا ابد از روی زمین ناپدید خواهد شد.